Τι είναι τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα είναι οι λοιμώξεις που μεταδίδονται με την σεξουαλική πράξη, μέσω των σωματικών υγρών (αίμα, σπέρμα, κολπικά υγρά). Ωστόσο μπορούν να μεταδοθούν και με άλλους τρόπους, όπως από την έγκυο στο έμβρυο, ή και μέσω της μετάγγισης αίματος. Κάποια σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα μπορεί να μην έχουν συμπτώματα και ως εκ τούτου να μην γνωρίζει κάποιος ότι είναι φορέας.
Γονόρροια
Τι είναι η Γονόρροια
Η γονόρροια (βλεννόροια) είναι μια πολύ συχνή μολυσματική νόσος που προκαλείται από ένα βακτήριο (Neisseria gonorrhoeae) το οποίο μπορεί να αναπτυχθεί στον τράχηλο, την μήτρα και τις σάλπιγγες στις γυναίκες, καθώς και στην ουρήθρα σε άνδρες και γυναίκες.
Το ίδιο βακτήριο μπορεί να αναπτυχθεί και στον φάρυγγα, στο στόμα, τα μάτια και τον πρωκτό.
Συμπτώματα Γονόρροιας
Στους άνδρες σε ένα μεγάλο ποσοστό δεν υπάρχει κάποια συμπτωματολογία. Ωστόσο μερικά από τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι ένα αίσθημα καύσου κατά την ούρηση, ή κάποιες λευκές, κίτρινες ή πράσινες εκκρίσεις από την ουρήθρα. Κάποιες φορές επίσης μπορεί να παρουσιαστεί πόνος και οίδημα στους όρχεις. Η νόσος συνήθως εμφανίζεται 1-14 ημέρες μετά την μόλυνση. Μια σημαντική επιπλοκή της νόσου στον ανδρικό πληθυσμό αποτελεί η εξάπλωση του βακτηρίου στην επιδιδυμίδα η οποία με την σειρά της μπορεί να οδηγήσει σε στείρωση.
Στις γυναίκες τα αρχικά συμπτώματα συνήθως περιλαμβάνουν αίσθημα καύσου ή πόνου κατά την διάρκεια της ούρησης, αυξημένες κολπικές εκκρίσεις, καθώς και κολπική αιμορραγία ανάμεσα στις περιόδους. Στις γυναίκες υπάρχει μεγαλύτερος και σοβαρότερος κίνδυνος επιπλοκών από την νόσο. Η προσβολή της μήτρας και των σαλπίγγων έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πυρετού και πόνου στην κοιλιά, ενώ μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε στείρωση ή ακόμα και σε έκτοπη κύηση.
Θεραπεία Γονόρροιας
Η γονόροια θεραπεύεται με την κατάλληλη αντιβιωτική αγωγή που θα σας έχει χορηγήσει ο δερματολόγος σας.
Μη γονοκοκκικές ουρηθρίτιδες
Τι είναι οι μη γονοκοκκικές ουρηθρίτιδες
Πρόκειται για το συχνότερο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα στους ετεροσεξουαλικούς άνδρες.
Οφείλεται κατά κύριο λόγο στα χλαμύδια (Chlamydia trachomatis) και σε μικρότερο βαθμό σε άλλα μικρόβια που περιλαμβάνουν το μυκόπλασμα (Mycoplasma genitalium), το ουρεόπλασμα (Ureoplasma urealyticum) και την τριχομονάδα (Trichomonas vaginalis).
Συμπτώματα μη γονοκοκκικών ουρηθρίτιδων
Η συμπτωματολογία συνήθως ξεκινάει 3-5 ημέρες μετά την σεξουαλική επαφή. Στην αρχή υπάρχεικνησμός (φαγούρα) στην ουρήθρα που σταδιακά εντείνεται. Κατόπιν ο ασθενής αισθάνεται κάψιμο και ενόχληση κατά την διάρκεια της ούρησης, ενώ από το στόμιο της ουρήθρας βγαίνει ένα ορώδες ή οροπυώδες έκκριμα γαλακτώδους χροιάς.
Θεραπεία μη γονοκοκκικών ουρηθρίτιδων
Περιλαμβάνει την χορήγηση κατάλληλων αντιβιοτικών φαρμάκων στον ασθενή και στον/στην σύντροφο.
Σύφιλη
Τι είναι η σύφιλη
Η σύφιλη είναι ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα που οφείλεται στο μικρόβιο Treponema pallidum ή ωχρά σπειροχαίτη. Προσβάλλει εξίσου άνδρες και γυναίκες, με συχνότερο ποσοστό εμφάνισης στους άνδρες 40-50 ετών.
Συμπτώματα Σύφιλης
Στο πρώτο στάδιο (πρωτογενής σύφιλη) εμφανίζεται μία μικρή πληγή, που αποκαλείται και σκληρό έλκος, στο σημείο όπου το βακτήριο πρωτοεισχώρησε στο σώμα. Το έλκος παρουσιάζεται συνήθως τρεις βδομάδες από τη στιγμή της μόλυνσης. Το μέγεθός του κυμαίνεται από λίγα χιλιοστά μέχρι 1-2 εκατοστά. Μετά από μία εβδομάδα οι γειτονικοί λεμφαδένες διογκώνονται, χωρίς να πονούν. Το συφιλιδικό έλκος επουλώνεται χωρίς θεραπεία μέσα σε διάστημα έξι εβδομάδων.
Το δεύτερο στάδιο της σύφιλης (δευτερογόνος σύφιλη) εμφανίζεται περίπου 4-10 εβδομάδες μετά την αρχική μόλυνση και συνήθως εκδηλώνεται αρχικά με ένα δίαχυτο, κοκκινωπό-ροζ, χωρίς φαγούρα εξάνθημα στον κορμό, το οποίο επεκτείνεται και στα άκρα, συμπεριλαμβανομένου των παλαμών και των πελμάτων.
Η συμπτωματολογία του σταδίου αυτού περιλαμβάνει εκτός των άλλων πυρετό, πονοκέφαλο, κακουχία, μυαλγίες, αρθραλγίες, πρήξιμο στους λεμφαδένες, τριχόπτωση και φωτοφοβία. Στα γεννητικά όργανα εμφανίζονται μυρμηκιώδεις βλάβες γνωστές και ως ‘πλατέα κονδυλώματα’ οι οποίες είναι ιδιαίτερα μολυσματικές.
Εάν η σύφιλη δεν αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή στη φάση αυτή, προχωρά στο επόμενη στάδιο, τη λανθάνουσα σύφιλη, όπου παύουν να υπάρχουν συμπτώματα. Η φάση της λανθάνουσας σύφιλης μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια.
(Η εικόνα προέρχεται από την DermNet New Zealand)
Μπορεί σε αυτό το στάδιο να μην παρουσιαστούν τα συμπτώματα ξανά, η νόσος όμως δεν αποκλείεται να προχωρήσει στο τρίτο στάδιο, την τριτογόνο σύφιλη.
Το τρίτο στάδιο της σύφιλης (τριτογόνος σύφιλη) μπορεί να εμφανιστεί περίπου 3 με 15 χρόνια μετά την αρχική μόλυνση. Εμφανίζεται στο 15-30% των νοσούντων που δεν ακολουθούν θεραπεία για τη σύφιλη. Οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν επιπλοκές που από διάφορα όργανα που περιλαμβάνουν τον εγκέφαλο, τα νεύρα, την καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία, το συκώτι, τα κόκαλα και τους συνδέσμους. Οι άνθρωποι με τριτογόνο σύφιλη δεν είναι μολυσματικοί.
Θεραπεία σύφιλης
Η προτιμώμενη θεραπεία σε όλα τα στάδια είναι η πενικιλίνη, ένα αντιβιοτικό που σκοτώνει το μικρόβιο που προκαλεί τη σύφιλη. Αν ο ασθενής είναι αλλεργικός στην πενικιλίνη, τότε υπάρχει η δυνατότητα χρήσης άλλου αντιβιοτικού (δοξυκυκλίνη ή αζιθρομυκίνη).
Σύφιλη και εγκυμοσύνη
Καταρχάς η σύφιλη δεν μεταδίδεται μέσω του σπέρματος ή του ωαρίου. Το έμβρυο μπορεί να μολυνθεί κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μέσω του πλακούντα (μετά την 16η – 18η εβδομάδα) ή κατά τον τοκετό. Τα δύο τρίτα των συφιλιδικών νεογνών γεννιούνται χωρίς συμπτώματα. Τα συνήθη συμπτώματα που είναι πιθανό να αναπτυχθούν αργότερα κατά την διάρκεια των δύο πρώτων χρόνων της ζωής τους περιλαμβάνουν εξάνθημα στις παλάμες και τα πέλματα, ηπατοσπληνομεγαλία, πυρετός και πνευμονοπάθεια μεταξύ των άλλων.
Κονδυλώματα
Τι είναι τα κονδυλώματα;
Τα κονδυλώματα αποτελούν το συχνότερο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, το οποίο οφείλεται σε στελέχη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV).
Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικοί γονότυποι του ιού HPV και διακρίνονται σε υψηλού κινδύνου και σε χαμηλού κινδύνου. Οι πρώτοι είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση διαφόρων δυσπλασιών, καθώς και για την εμφάνιση καρκίνου, κυρίως για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Οι τελευταίοι, σχετίζονται κυρίως με τα κονδυλώματα, με τους γονότυπους HPV 6&11 να είναι υπεύθυνοι για το 90% των περιπτώσεων.
Εμφανίζονται περίπου στο 50-70% των ατόμων με ενεργή σεξουαλική ζωή. Είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική νόσος η οποία προσβάλει εξίσου και τα δύο φύλα.
Συμπτώματα
Η μετάδοση των κονδυλωμάτων γίνεται με τη σεξουαλική επαφή (κολπική, πρωκτική, στοματογεννητική), καθώς και με κάθε άμεση επαφή με το δέρμα, ή το στόμα. Τα κονδυλώματα εμφανίζονται λίγες εβδομάδες εώς 8μήνες μετά την έκθεση στον ιό. Πρόκειται για μαλακά εξογκώματα που μοιάζουν με σπυράκια ή ελιές. Εντοπίζονται κυρίως στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, του πρωκτού ή και στην στοματική κοιλότητα. Το μέγεθος τους ποικίλει. Το χρώμα τους είναι σαν αυτό του δέρματος. Σε αρκετές περιπτώσεις βέβαια ο ιός δεν προκαλεί εμφάνιση δερματικών βλαβών και ανιχνεύεται μόνο με κλινικά και εργαστηριακά τεστ.
Θεραπεία
Η αντιμετώπιση των κονδυλωμάτων γίνεται είτε με καταστροφικές μεθόδους που περιλαμβάνουν την χρήση κρυοθεραπείας, διαθερμοπηξίας, χειρουργικής αφαίρεσης και CO2 Laser ή με την χρήση τοπικών κρεμών (π.χ. ιμικιμόδη). Ένα βασικό μέτρο πρόληψης απέναντι στα κονδυλώματα είναι ο εμβολιασμός, ο οποίος συστήνεται για αγόρια και κορίτσια ηλικίας 12 έως 27 ετών, χωρίς ωστόσο να αποκλείονται οι μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες.
Έρπης γεννητικών οργάνων
(Η εικόνα προέρχεται από την DermNet New Zealand)
Τι είναι ο έρπης γεννητικών οργάνων
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι μία συχνό σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα που προκαλείται από τον ιό του απλού έρπητα τύπου 2 (Herpes simplex virus type 2). Εκδηλώνεται ως ένα υποτροπιάζον φυσαλιδώδες εξάνθημα του δέρματος και των βλεννογόνων στην περιοχή μεταξύ ομφαλού και γλουτών.
Συμπτώματα
Η πρωτογενής λοίμωξη περιλαμβάνει συμπτώματα τύπου γρίπης, όπως πυρετό, κεφαλαλγία, αίσθημα κακουχίας και μυαλγία, τα οποία συνήθως εμφανίζονται 2-14 ημέρες μετά την έκθεση στον ιό. Παράλληλα, εμφανίζονται μικρές φυσαλίδες σε ομάδες, γεμάτες υγρό, οι οποίες μπορεί να ΄σπάσουν΄ και να γίνουν επώδυνα έλκη ή διαβρώσεις. Οι λεμφαδένες της περιοχής είναι συνήθως πρησμένοι. Τα συμπτώματα βελτιώνονται από μόνα τους εντός λίγων ημερών, οι πληγές κλείνουν χωρίς ουλές και ο ιός γίνεται ανενεργός, αλλά παραμένει στο σώμα. Όταν πέφτει η άμυνα του οργανισμού, αλλά και μετά από έντονη κούραση, stress, λίγο πριν την έμμηνο ρύση κλπ. ο ιός τείνει να επανενεργοποιηθεί με συχνότητα μάλιστα που μπορεί να φτάσει έως και 1 επεισόδιο / μήνα. Ενδιαφέρον έιναι ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μολυνθούν με τον ιό και να μην παρουσιάσουν ποτέ συμπτώματα.
Θεραπεία
Στην ερπητική λοίμωξη συνιστάται η χορήγηση ειδικών αντι-ιϊκών φαρμάκων, τα οποία μειώνουν την διάρκεια και τη βαρύτητα του επεισοδίου και επιταχύνουν την επούλωση. Σε περίπτωση συχνών υποτροπών συνιστάται η προφυλακτική χορήγηση αντι-ιϊκής αγωγής.
Μολυσματική τέρμινθος
(Η εικόνα προέρχεται από την DermNet New Zealand)
Τι είναι η μολυσματική τέρμινθος
Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα.
Εμφανίζεται σε άτομα κάθε ηλικίας, κυρίως όμως προσβάλλει τα μικρά παιδιά, τους σεξουαλικά ενεργούς ενήλικες και όσους έχουν ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα. Οφείλεται στον ιό molluscum contagiosum virus (MCV).
Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV-1, MCV-2, MCV-3 και MCV-4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV-1, ενώ ο MCV-2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος.
Η μολυσματική τέρμινθος μεταδίδεται κατά κύριο λόγο με τη σεξουαλική επαφή, αλλά μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω της δερματικής επαφής και τριβής με μολυσμένες περιοχές του/της ερωτικού/ής συντρόφου, μέσω της χρήσης μολυσμένων αντικειμένων (π.χ. πετσέτες), καθώς και μέσω αυτοενοφθαλμισμού όπου το άτομο το οποίο νοσεί μεταφέρει τη βλάβη στον εαυτό του, ακουμπώντας πρώτα μία μολυσμένη περιοχή και αμέσως μετά, μία υγιή περιοχή του δέρματος.
Συμπτώματα
Η μολυσματική τέρμινθος εμφανίζεται ως μικρής διαμέτρου λευκωπές, λείες βλατίδες που μοιάζουν με μαργαριτάρια. Ο αριθμός τους κυμαίνεται από 10-20 αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσουν και τις 100. Εμφανίζονται στο πρόσωπο, στα άκρα, στον κορμό και κυρίως στη γεννητική, περιπρωκτική περιοχή και στις μηροβουβωνικές πτυχές στους ενήλικες.
Θεραπεία
Σε αρκετές περιπτώσεις η θεραπεία δεν είναι αναγκαία, καθώς η νόσος υποχωρεί από μόνη της και δεν αφήνει ουλές. Οι πλεόν διαδεδομένες θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν την κρυοθεραπεία, την διαθερμοπηξία, την χειρουργική αφαίρεση την χρήση Laser CO2, καθώς και την χρήση τοπικών κρεμών.