Τι είναι η υπεριδρωσία;
Η υπερβολική και ανεξέλεγκτη παραγωγή ιδρώτα από τους εκκρινείς ιδρωτοποιούς αδένες του οργανισμού ονομάζεται υπεριδρωσία. Οι αδένες αυτοί βρίσκονται σε όλο το σώμα αλλά η πλειονότητα τους εντοπίζεται στις μασχάλες, στις παλάμες και στα πέλματα.
Αναλόγως της αιτιολογίας της, η υπεριδρωσία διακρίνεται σε πρωτοπαθή, η οποία οφείλεται σε υπερβολική δραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού πλέγματος του οργανισμού και δευτεροπαθή, όταν εμφανίζεται στα πλαίσια κάποιας συστηματικής νόσου (π.χ. διαβήτης, υπερδραστήριος θυρεοειδής).
Αναλόγως της εντόπισης της, διακρίνεται σε εντοπισμένη και γενικευμένη. Η εντοπισμένη αφορά συνήθως τις μασχάλες, τα πέλματα, τις παλάμες, την βουβωνική χώρα και το πρόσωπο, ενώ στην γενικευμένη μορφή η αυξημένη παραγωγή ιδρώτα αφορά μεγαλύτερες – ή ακομα και όλες τις – επιφάνειες του σώματος.
Συμπτώματα υπεριδρωσίας
Η πρωτοπαθής υπεριδρωσία εμφανίζεται συνήθως στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία. Μπορεί να επιμείνει ή να βελτιωθεί με την ηλικία. Συνήθως υπάρχει οικογενειακό ιστορικό πρωτοπαθούς υπεριδρωσίας.
Η πρωτοπαθής υπεριδρωσία τείνει να προσβάλλει συμμετρικά τις παλάμες, τα πέλματα και τις μασχάλες, ενώ συνήθως δεν είναι έντονη κατά την διάρκεια της νύχτας.
Η δευτεροπαθής υπεριδρωσία είναι λιγότερο συχνή από την πρωτοπαθή. Συνήθως είναι μονομερής, ασύμμετρη, ή και γενικευμένη. Μπορεί να γίνει πιο έντονη κατά την διάρκεια της νύχτας ή του ύπνου.
Θεραπεία υπεριδρωσίας
Οι τοπικές θεραπείες περιλαμβάνουν κυρίως την χρήση σκευασμάτων που περιέχουν άλατα αλουμινίου και γλυκοπυρρολάτη.
Μια άλλη θεραπευτική επιλογή είναι η ιοντοφόρηση η οποία είναι η διαδικασία εισαγωγής στους ιστούς, μέσω του δέρματος, ιόντων αλατιού σε διάλυμα και προτείνεται για τη θεραπεία της παλαμιαίας, πελματιαίας και μασχαλιαίας υπεριδρωσίας.
Η ενδοδερμική ένεση βοτουλινικής τοξίνης δημιουργεί προσωρινή ανιδρωσία και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της υπεριδρωσίας στις μασχάλες, τις παλάμες, τα πέλματα, καθώς και σε άλλες περιοχές με εστιακή υπεριδρωσία.
Οι συστηματικές θεραπείες περιλαμβάνουν την χρήση αντιχολινεργικών φαρμάκων, τα οποία έχουν δείξει καλά αποτελέσματα, χωρίς σημαντικές παρενέργειες.
Σε πολύ εξεζητημένες περιπτώσεις, γίνεται επιλεκτική χειρουργική αφαίρεση των ιδρωτοποιών αδένων, ή της συμπαθητικής νεύρωσης (συμπαθεκτομή) της πάσχουσας περιοχής.